Pagina 15 van: Marktvisie April 4 – 2018

Een grapje, een praatje of een opgesto-ken hand: als hij zijn gebruikelijke
rondje over de markt loopt, heeft Ton Kok
voor al ‘zijn’ kooplieden aandacht. Ter-
loops controleert hij even of de afdekzei-
len nog wel helemaal over de
elektriciteitsdraden liggen. Als dat niet het
geval blijkt, legt hij ze netjes recht. “Veilig-
heid eerst”, bromt hij goedig.

De goed gemutste Wageninger is sinds
tien jaar markt- en havenmeester in zijn
woonplaats. Daarvoor was hij voorman in
de openbare groenvoorziening. Hij had
onder andere de verantwoordelijkheid
voor het schoonmaken van het markt-
plein. “Ik kende het reilen en zeilen op de
markt dus wel een beetje. Maar als markt-
meester heb ik daar natuurlijk nog veel
meer over geleerd.”

Internationale studentenstad
Hij voelt zich in zijn huidige functie ver-
antwoordelijk voor het functioneren van
de markt. Gelukkig gaat het in Wagenin-
gen nog altijd erg goed, zowel op woens-
dag als op zaterdag. De afgelopen jaren is
de markt zelfs uitgebreid. Dat komt omdat
Wageningen niet een doorsnee Neder-
landse stad is, maar – hoewel van beschei-
den maat – een internationale
studentenstad. De Wageningen Universi-
teit trekt duizenden studenten uit de hele
wereld aan. Op de warenmarkt staan dan
ook kramen met Colombiaans en Mexi-
caans voedsel. Een Syrische vluchteling
begon een paar jaar geleden eveneens een
voedselkraam. Vanwege alle culturen in de

stad doen dit soort ondernemers goede
zaken.
Daarnaast wonen in Wageningen, van-
wege de landbouwuniversiteit, veel men-
sen die bewust nadenken over wat ze
eten. Biologisch eten was hier al trendy
ver voordat het onder een veel bredere
groep Nederlandse consumenten populair
werd. Ook de marktondernemers profite-

ren daarvan. De Wageningers zijn dol op
verse groenten en fruit.

Ze zijn ook niet vies van nieuwigheid. De
kraam met verse paddenstoelen doet het
hier al jaren goed. En lange tijd was er een
kraam waar eetbare insecten, zoals meel-
wormen, werden verkocht. Totdat de eige-
naar vanwege privéredenen ermee stopte.
Maar aan klanten had hij geen gebrek. En
dan is er een kraam met Italiaanse pro-
ducten, zoals olijven, wijn en brood. “Wa-
geningers zijn een dankbaar publiek. Je
hoeft ze niet alles uit te leggen over de be-
reidingswijze van producten. Ze weten al
veel zelf. Het zijn vaak heel bewuste con-
sumenten die weten wat ze willen. Heel
prettig”, zegt de eigenaar als Kok en ik
over de markt wandelen.

Krimpende buurmarkten
Enigszins bezorgd, luistert Kok naar de be-
richten die hem van tijd tot tijd bereiken
over markten in omringende gemeenten.

“In Bennekom krimpt de markt, in Nijme-
gen is het onrustig. Dat zet je weleens aan
het denken.”
Hoewel Wageningen van dergelijke proble-
men geen last heeft, ziet Kok het wel als
een uitdaging om het aantal kramen op
zijn markt op peil te houden. “Het grootste
probleem dat we hier hebben, is dat de
kooplieden vergrijzen. Ik had bijvoorbeeld

een verkoper van leren spullen die hier al
61 jaar op de markt stond. Vorig jaar is hij
er vanwege gezondheidsredenen mee ge-
stopt. Een vergelijkbaar iemand krijg ik
daarvoor niet meer in de plaats. Die zijn er
niet meer. De jonge generatie kiest voor
een ander vak. Dat is jammer, want je
moet de kwaliteit op de markt wel hoog
houden.’

De markt betekent veel voor Kok. Hij
kwam er als kind al. Dat verdiept de band.
Tijdens het gesprek excuseert hij zich
twee keer over zijn ‘geratel’. “Ik vind het
werk heel erg leuk. Ik heb het nog te doen
tot mijn pensionering over zeven jaar. Iets
anders zou ik niet willen. Daarom wil ik er
alles over vertellen. Ik ratel gewoon door.”
Hij vertelt over de hevige storm op woens-
dag 3 januari. De wind blies toen over het
marktplein. Toch ging de markt door. “Een
paar dagen van tevoren kreeg ik van ver-
schillende marktondernemers afzeggin-
gen. Ik telde degenen die zich niet hadden

MARKTVISIE 15

Ton Kok (60) straalt van oor tot oor als hij vertelt over zijn
werk als marktmeester in Wageningen. Het is hem op het lijf
geschreven: “Ik krijg veel waardering van de kooplieden.
Dan weet je dat het goed zit.”
Tekst en fotografie: Johan Hardeman

‘Dit wil ik tot aan mijn pensioen blijven doen’

E

14-15-16_doordeogenvandemarktmeester.indd 15 20-03-18 10:04