Pagina 19 van: Marktvisie Februari 02-2015

MARKTVISIE 19

column

Toch weer overleefd
We hebben natuurlijk best lang zitten dubben toen we met ons
ravioli-bedrijf begonnen. Gaan we echt op de markt staan? Zou-
den we niet liever een nette winkel zoeken? Of anders zo’n pop-
up winkel beginnen? We hebben geen moment spijt van onze
keuze voor de markt. Tot het stormt…

Wij hangen graag aan tentstokken.
U moet weten: wij zijn doorgewinterde kampeerders. We zetten ‘s
nachts in de striemende regen met twee vingers in onze neus
een tent op. En nog strak ook. We lopen fluitend op onze badslip-
pers door enkelhoge sneeuw naar het bevroren washok. We han-
gen ontspannen aan de tentstokken als het stormt en… Oh ja, we
hebben ook jaren in Delfzijl gewoond. Kortom: ons krijg je niet zo
snel gek.

Maar op de markt is alles anders.
Op de markt word ik vanaf windkracht 5 bloednerveus. En met
mijn vrouw is het al bij 4 Beaufort hommeles. Het dak van haar
huurkraam ging vorig jaar de lucht in en landde op de buren. Het
liep allemaal goed af, maar de schrik zit er bij haar goed in. En ze
is niet de enige, hoor ik soms van stoere kerels met mutsjes.

Waarom laat ik me zo opfokken?
Zijn het die weer-apps op m’n smartphone? Ik ben er best wel
handig in om zelf naar de lucht en de vogels te kijken en in te
schatten wat voor een weer het wordt. En als ik er naast zit, dan
is het een typisch gevalletje van ‘vette pech’. Daar leer je mee
leven.
Zo’n app zoemt en trilt zo’n hele stormdag door en je vindt op
het schermpje altijd wel een knipperend grafiekje met alarme-
rende rode lijnen. Ze zijn afschuwelijk nauwkeurig, maar ze heb-
ben geen ‘vette pech’ factor meer.

Laatst was het weer zo ver.
De voorspellingen zijn windkracht 5+ met stoten van 7. Terwijl
we tot onze oksels in de verse pasta staan, slaat de regen hori-
zontaal tegen de keukenramen. Gaan we morgen wel of niet naar
de markt? Op internet vind ik een heus markt-storm-protocol. Ik
leer: als de twijgjes van de bomen waaien, gaat de markt door,
maar als de takken op je kop vallen, zullen de marktmeester en
enkele ervaren overlevenden beslissen of en hoe de markt verder
gaat.

Hans en José Smit verkopen
als Raviolini verse, ambach-
telijke ravioli’s, ongevulde
verse pasta’s en ingrediën-
ten voor de mediterrane
keuken op de markt. Zij heb-
ben vaste plaatsen op de za-
terdagmarkten in Arnhem
(José) en Nijmegen (Hans) en
doen ook nog thema- en
streekmarkten. Hans is ook
zakelijk journalist en pr-ad-
viseur voor ondernemers.
Raviolini is te volgen via
www.facebook.com/raviolini

Zo! Dat is duidelijk, maar dan nog…
We hebben ook bestellingen van vaste klanten en dus gaan we
die zaterdagmorgen naar onze markten. In de koplampen van de
auto ligt de weg bezaaid met twijgjes. Bij het opleggen gaat het
dak van de eerste kraam er twee keer vandoor. Met hulp van
buurmannen komt het goed, maar de stress zit er weer lekker in.
Een ervaren buurman bromt iets als “dit overleven we ook wel
weer” en dat geeft wat lucht.
Aangekomen op de tweede markt, breken de takken inmiddels
van de bomen. De app zoemt nog veel meer onheil. Ik zie dat
bijna de helft van de collega’s heeft besloten deze dag over te
slaan. De anderen zijn met zichzelf bezig. Geen protocol dat voor
mij gaat beslissen.

Dus kies ik de laffe tussenweg.
Ik bind onze Italiaanse vlag stevig aan een lantaarnpaal (onze
manier om het ‘open/gesloten’ bordje op de winkeldeur te
draaien) en begin de verkoop vanuit de auto. Dat is verschrikke-
lijk onhandig, maar heeft een verrassend hoge camping-factor:
heel romantisch en eigenlijk best wel relaxt. De (vaste) klanten
die komen aanwaaien, vinden ons stoer, tof en nog meer aardige
woorden. Een mooi marketingmomentje, denk ik nog. ‘s Middags
wordt het te bar en breken we eerder op. “Dat hebben we toch
maar weer mooi overleefd”, high-fiven we als we opgelucht de
veilige huisdeur achter ons dichttrekken. l

19_columnhanssmit.indd 19 21-01-15 10:12