Pagina 11 van: Marktvisie Juli 7-2015
MARKTVISIE 11
column
Ethisch kompas
Tegen mijn gewoonte in om tweemaal achter elkaar over het-
zelfde onderwerp te schrijven, plak ik deze keer toch een vervolg
aan de vorige column. Ik doe dit vanwege de reacties op mijn
stelling dat de Centrale Vereniging voor de Ambulante Handel
(CVAH) altijd spreekt voor de hele ambulante handel, terwijl het
aantal leden dat wordt vertegenwoordigd, hiervoor geen enkele
rechtvaardiging biedt. Er werd bijvoorbeeld de vraag gesteld of
het wel moreel verantwoord is om je als belangenvertegenwoor-
diger te laten volstoppen met subsidies.
Als ik nou toch ergens de pest aan heb zijn het subsidies, dus deze vraag kon ik niet laten liggen. Ooit zal het verstrekken
van dit soort gelden ontstaan zijn uit goede bedoelingen, maar
inmiddels ben ik er heilig van overtuigd dat het in veel gevallen
door de overheid wordt misbruikt als ultiem machtswapen. Im-
mers, op het moment dat een vereniging of stichting niet meer
kan rondkomen van contributiegelden of ander eigen inkomen,
maar afhankelijk wordt van subsidies, dan verliest het zijn onaf-
hankelijkheid. Dat is nou precies wat er volgens mij zo mis is ge-
gaan met de CVAH. En dat vind ik zo eng. Dan zie ik ze zitten.
Aan tafel met allerlei hotemetoten van de gemeente die dingen
willen doordrammen waar je eigenlijk niet achter staat. Maar ja,
hoe zeg je nou dat je iets niet wil, als je financiële bestaansrecht
in gevaar kan komen. Terwijl ik dit schrijf vraag ik me af of zo’n
bestuurder niet bij vlagen last moet hebben van een soort gewe-
tenswroeging. Dat gevoel dat je fout bezig bent, maar weet dat je
niet anders kan. Het gevoel van ‘’ik zou het er wel eens allemaal
uit willen gooien wat me dwars zit, maar ik kan het me domweg
niet veroorloven’’. Op dergelijke momenten ben ik altijd weer zo
blij dat ik in de riante positie verkeer dat ik ongeremd kan zeg-
gen wat ik denk.
Daar waar ik een mening kan geven over de vraag aangaande
subsidies, raakte ik bij de volgende totaal van de leg. Hoe kan de
CVAH tegelijkertijd werkgevers en werknemers vertegenwoordi-
gen en voor de laatste partij een cao afsluiten? Uh! Hum! Ehh!
Geen idee. Geen clou waar dit over ging. Maar niet gedraald. Ik
ben er ingedoken en begreep het volgende. Een cao is een collec-
tieve afspraak tussen werkgevers en werknemers over loon en ar-
beidseisen. Partijen worden vertegenwoordigd door de
organisatie waar zij lid van zijn en die hun belangen behartigt. Ik
heb het voor alle zekerheid opgezocht. De CVAH profileert zich
als werkgeversorganisatie en belangenvereniging. En toen ging ik
logischerwijs op zoek naar de vertegenwoordiger van de werkne-
mers in de ambulante handel. Ik zocht en ik zocht. En ik heb ge-
vonden. De werknemersorganisatie is ook de CVAH, die in 2011
een cao afsloot met de werkgevers en toen begreep ik de vraag.
Dat was ook het enige. Voor de rest begrijp ik niets. Misschien heb
Elizabath Selter, pseudo-
niem voor Diny van der
Voort, schrijft al jaren een
column voor Marktvisie.
Dwars, analytisch, met een
groot ontwikkeld rechtvaar-
digheidsgevoel en met een
scherpe pen, stelt zij alles
aan de kaak wat haar op-
valt, verbaast of ergert. Diny
is in de eerste plaats een
koopvrouw op de markt die
daar haar sporen ruim-
schoots heeft verdiend.
ik een wat levendige fantasie, maar ook hier zie ik ze aan tafel
zitten. Mijn verbeelding kent een variatie aan scenario’s. Dan zie
ik voor me dat aan de ene kant van de vergadertafel de voorzitter
en de secretaris van de CVAH plaatsnemen als zijnde de werkge-
versorganisatie, met tegenover zich de penningmeester en een
bestuurslid in de functie van werknemersorganisatie. Bij dit beeld
maak ik kortsluiting. De hersencellen branden door en ik moet
opnieuw beginnen. Een ander scenario. Dezelfde vergadertafel
maar nu zitten alle CVAH bestuurders aan de kant waar de bord-
jes staan voor de werkgeversorganisatie. De voorzitter neemt het
woord en even later is het aan de werknemersorganisatie om zijn
standpunten duidelijk te maken. In razende vaart vliegen de be-
stuurders overeind, racen naar de andere kant van de tafel, zet-
ten een andere pet op en doen hun zegje. Ik heb nog een paar
opties, maar die hou ik liever voor me. Deze zijn al ontluisterend
genoeg. Op de vraag die mij werd voorgelegd kan ik wegens vol-
slagen onbegrip dus niet antwoorden, maar het volgende wil ik
wel kwijt.
Ik heb begrepen dat de CVAH toe is aan bestuurlijke hervormin-
gen. Vanaf deze plek zou ik graag een ongevraagd advies uitbren-
gen. Probeer om te beginnen eens om het ethisch kompas terug
te vinden, dat lang geleden is zoekgeraakt. l
11_columnelizabeth.indd 11 24-06-15 13:47