Pagina 52 van: Marktvisie Juni – 6 2019
NR 6 | juNi 201952
RepoRtage
Ook de marktkooplui hebben zich gaande-
weg aangepast aan de smaak en behoef-
ten van de Duitse klant. Een goed
voorbeeld daarvan is Jos van Heeswijk,
beter bekend als ‘de kaasboer met de rode
pet’. Hij weet precies welke kaassoorten
bij onze oosterburen goed in de smaak
vallen. “Vooral onze gerookte kaas is ty-
pisch zo’n product dat hier in Nederland
nauwelijks wordt verkocht, maar dat bij
Duitsers zeer in trek is. Je moet je voorstel-
len dat ik op deze ‘Duitse’ markt wel zo’n
honderd kilo gerookte kaas per dag ver-
koop, tegenover slechts een kilo of vijf
op een andere weekmarkt waar voorna-
melijk Nederlanders komen. Kun je na-
gaan!”
Konijnenvelletjes
Een eindje verderop staat Hans Damsteeg
van Dutch Design Lederwaren zijn waren
aan te prijzen, en dat al sinds zevenen-
twintig jaar. Wat kenmerkt volgens hem
onze oosterburen vooral? “Als een Duitse
klant tevreden is over je waren, dan komt
die geheid terug. Soms komen ze zelfs met
een portemonnaie in de hand die ze jaren
geleden bij mij hebben gekocht en zeggen
dan: ‘Ik wil graag dezelfde’. Dat vind ik het
mooie van de Duitsers. Als je er dan voor
zorgt dat je constante kwaliteit biedt, heb
je ze voor altijd als vaste klant. Terwijl een
Nederlander meer geneigd is om naar een
concurrent te gaan als daar een beurs bij-
voorbeeld een euro goedkoper is.”
In een hoek van het Monseigneur Nolens-
plein zorgen handgemaakte 3D-schilde-
rijen met afbeeldingen van onder meer
een olifant en een Formule 1-auto voor
veel bekijks. Met een behoorlijk prijs-
kaartje van ruim tweehonderd euro niet
meteen een artikel dat je op een week-
markt zou verwachten. Toch vindt markt-
koopman Ed Koppens geregeld kopers voor
deze fraaie kunst. “Maar je moet wel vloei-
end Duits spreken, anders verkoop je niks
op deze markt”, benadrukt hij. Tot zijn as-
sortiment behoren ook konijnenvelletjes
ter decoratie van het interieur. “In Neder-
land zijn die gewild, maar Duitsers weten
niet zo goed wat ze met die konijnenvelle-
tjes moeten. Dat is heel typisch: in Duits-
land lopen ze altijd een jaar achter. Wat
hier nu een trend is, is in Duitsland pas
over één of twee jaar in de mode.”
Administratieve rompslomp
Hoewel het allemaal ‘Deutsch’ is wat in
Venlo de klok slaat, is het aantal uit Duits-
land afkomstige marktkooplui op de vingers
van één hand te tellen. Een van die uitzon-
deringen is Heike Brandt die ‘Tischdecken’
oftewel tafelkleedjes verkoopt. Zij heeft er
wel een verklaring voor dat zij op het Mon-
seigneur Nolensplein geen Duitse collega’s
heeft: “Als je als Duitse marktkoopman op
een Nederlandse markt wilt beginnen, moet
je je eerst laten inschrijven bij de Kamer van
Koophandel in Rotterdam. Als ik dat aan
Duitse collega’s vertel, dan hoeft het voor
hen al niet meer, want zij hebben geen zin
in al die administratieve rompslomp.”
Marktmeester Leo Vercoulen geniet, net
als veel andere Venlonaren, ook na vele
jaren nog steeds van de bijzondere inter-
nationale sfeer van de zaterdagmarkt. Een
markt die zich volgens een vast stramien
afspeelt. “Een geijkt patroon is dat Duit-
sers eerst ’s ochtends inkopen op de markt
en hun auto volladen, daarna gaat men er-
gens koffie drinken, vervolgens komt men
nog eens terug naar de markt en als om
twee uur de markt is afgelopen, verplaatst
het hele gebeuren zich naar de winkels in
de binnenstad.” l
Marktkoopman Ed Koppens: “Je moet wel vloei-
end Duits spreken, anders verkoop je niks op deze
markt.”
De Duitse marktkoopvrouw Heike Brandt brengt
in Venlo ‘Tischdecken’ aan de man.
Bloemen- en plantenhandelaar Peter Peeters:
“Kwaliteit, plenty keuze én goedkoop, dat is wat
de Duitse klant wil.”
“Op zaterdagen spreekt tachtig procent hier Duits”, aldus marktmeester Leo Vercoulen.
50-51-52_duitsemarkt.indd 52 21-05-19 14:35