Pagina 17 van: Marktvisie Maart 03-2015

MARKTVISIE 17

column

Overpeinzing van een fossiel
Vroeger had ik een bepaald beeld van hoe het zou zijn om oud te
worden. Van jongs af aan omgeven door mensen die fysiek
zwaar werk leverden, begreep ik dat lichamelijke aftakeling een
onvermijdelijk proces zou zijn. Natuurlijk was dat niet het pret­
tigste vooruitzicht, maar er waren ook lichtpuntjes. Wellicht wat
slecht ter been, met een versleten rug en geplaagd door reuma­
tische aanvallen, zou ik in ieder geval uitgroeien tot een wijs en
alom gerespecteerd persoon, waar het nageslacht van kon leren.

Die inschatting was verkeerd. Wat heet! Helemaal niks voldoet aan de gekoesterde verwachtingen. Volgens de statistieken
ben ik inmiddels oud, maar wijsheid heb ik helaas niet opgedaan.
Althans, ik neem aan dat als je geen jota meer begrijpt van de
wereld om je heen, je gefaald hebt in het vergaren van kennis. Ik
ben bij mezelf te rade gegaan hoe dit kon gebeuren en het ver-
moeden is dat ik teveel ben blijven hangen in vroeger, toen het
leven simpel was.
Neem bijvoorbeeld de weersverwachting. Je luisterde naar Jan
Pelleboer en met hetgeen hij voorspelde hield je rekening. Er was
aangepaste kleding voor extreme hitte of hoosbuien en storm
gingen we met eensgezinde collegialiteit te lijf met alles wat was
te verzinnen om veilig uit te pakken. Bij sneeuw was iedereen ge-
wapend met een emmer pekel, schuiver en bezem en eendrach-
tig werd er zorg voor gedragen dat de markt kon doorgaan en
klanten niet voor niets kwamen. Tegenwoordig heb ik te maken
met zoiets als een weeralarm. Heel Nederland raadpleegt daar-
voor Buienradar en reeds bij code geel schijnt het openbare leven
tot stilstand te komen. Als er geadviseerd wordt de weg niet op te
gaan omdat het gevaar oplevert dan wordt dat door velen zonder
enige eigen inschatting van de situatie opgevolgd.

‘Mij is geleerd dat je altijd

naar de markt gaat’

Ik begrijp dat niet. Natuurlijk neem ik de waarschuwing ter harte,
maar dat ontslaat mij niet van het nemen van mijn eigen verant-
woording. Mij is van jongs af aan niet anders geleerd dan dat je
altijd naar de markt gaat en ter plekke samen beoordeelt of het
verantwoord is om uit te pakken. Tegenwoordig kom ik aan en
dan is er slechts een handjevol collega’s dat mijn kennelijk ou-
derwetse visie deelt van ‘’staan doe je onder alle omstandighe-
den’’. De andere belangrijke les die ik met de paplepel kreeg
ingegoten was dat veelvuldige leegstand van een markt dodelijk
is voor de bezoekersaantallen. Mensen stellen ongelooflijk veel
prijs op continuïteit. Ik zeg wel eens tegen mijn klanten dat ik
vreselijk trots op ze ben dat ze door weer en wind toch komen.
Meestal krijg ik te horen dat het logisch is omdat ik er ook altijd
ben.

Elizabath Selter, pseudo-
niem voor Diny van der
Voort, schrijft al jaren een
column voor Marktvisie.
Dwars, analytisch, met een
groot ontwikkeld rechtvaar-
digheidsgevoel en met een
scherpe pen, stelt zij alles
aan de kaak wat haar op-
valt, verbaast of ergert. Diny
is in de eerste plaats een
koopvrouw op de markt die
daar haar sporen ruim-
schoots heeft verdiend.

De verbetering van het weer loopt steevast synchroon met een
toenemende bezettingsgraad en dat ervaar ik vaak als irritant.
Helaas heb ik afgeleerd mijn ongezouten mening te geven. Stom,
maar waar. Ik zwijg, omdat het een nutteloze zaak is. Niet alleen
als het gaat om bovengenoemde onderwerpen, maar ook over bij-
voorbeeld marktregels en handhaving word ik meestal weggezet
als ouderwetse ouwe zeur en dat komt na bijna vijftig jaar
marktervaring hard aan. Ik ben echt niet zo achterlijk dat ik denk
dat alles moet blijven zoals het honderd jaar geleden begon, maar
de snelheid waarmee nu alle oude marktnormen en waarden los-
gelaten worden, zal naar mijn mening geen stevige fundering ga-
randeren voor de continuïteit van de toekomstige markten.
Nogmaals, in al mijn sullige naïviteit dacht ik dat het nog steeds
op prijs gesteld zou worden als oudere ondernemers hun erva-
ring wilden delen en doorgeven. Tenslotte heb ik altijd, tot op de
dag van vandaag, een goed inkomen gehad en dat staat toch ook
ergens voor. Tot mijn immense teleurstelling is de realiteit duide-
lijk niet zoals ik mij had voorgesteld. Hoewel morrend zal ik mij
er bij neer moeten leggen dat het van oudsher diepgewortelde
begrip, ‘’de markt maak je samen’’ achterhaald lijkt. Ik heb echter
een schrale troost. Er komt onvermijdelijk een dag dat de vol-
gende generatie marktondernemers in dezelfde situatie komt te
verkeren. Slecht ter been, met een versleten rug en geplaagd door
reumatische aanvallen zullen ook zij zich dan afvragen hoe het
toch komt dat zij zich behandeld voelen als waren zij een prehis-
torisch fossiel. l

17_columnelizabeth.indd 17 17-02-15 11:46