Pagina 39 van: Marktvisie November 11-2015

MARKTVISIE 39

In zijn verkoopwagen heeft hij internet.
“Ik heb negen beeldschermen hangen.
Daarop laat ik mijn aanbiedingen zien,
onze visschotels, beelden van onze activi-
teiten, zoals de haringproeverij, en continu
nieuwsberichten. Ik speel met de techniek
en kan de boodschappen zo verwisselen.
Ik doe ook veel met Facebook, dat werkt
heel goed!”
Patrick Berg is altijd bezig iets nieuws te
verzinnen. “Zes jaar geleden heb ik een
nieuwe verkoopwagen laten bouwen, dat
gaf mijn bedrijf echt een boost, omdat ik
toen ook vismenuutjes met patat ben gaan
verkopen. Sindsdien verkoop ik ook kro-
ketten en frikadellen, voor de toeristen die
niet van vis houden. Dan lopen ze tenmin-
ste niet direct door naar de frietkraam.
Ook verkoop ik blikjes drinken voor één
euro. En ik ben de enige op de boulevard
met een softijs-machine. Ik geef mijn
eigen invulling aan het bedrijf, ik wil me
onderscheiden. Dat heeft 35 procent
omzetgroei gegeven.”

Haringhaprecord
De Zeemeermin is vooral gericht op con-
sumptie ter plekke. “Wij zijn eigenlijk
een veredelde cafetaria op visgebied. Ons
hele assortiment is erop gericht om het
ter plekke te nuttigen. En dat geldt voor
alle viskramen hier. Op het muurtje zitten,
naar zee kijken en meteen opeten:
daar zijn wij in Zandvoort op ingesteld.”
In het begin, toen hij net op de boulevard
stond, had Patrick Berg nog wel verse vis.
“Maar dat liep helemaal niet, die halen ze
op de markt. Dus ik moest het uiteindelijk
zelf verwerken.”
Zijn hardlopers zijn kibbeling en haring.
Haring kost bij ons 2 euro in de losse ver-
koop en 1,50 met de haringstrippenkaart.”
In juni van dit jaar organiseerde Patrick
Berg, samen met zes andere Zandvoortse
vishandelaren, een geslaagde haring-
haprecordpoging in het centrum van
Zandvoort. Toen hapten 1.500 mensen
gelijktijdig een haring weg. En in oktober
organiseerde hij, met zijn eigen bedrijf,
een haringproeverij voor ruim vierhonderd
mensen. “Dat vind ik heel leuk om te
doen. Je moet actief bezig blijven met je
vak. Bovendien zie ik het zo: de klanten
zijn aandeelhouders in mijn zaak en af en
toe moet je dividend uitkeren, door iets
leuks voor ze te doen. Je klanten moet je
altijd in ere houden. Ook altijd vriendelijk
zijn, je open stellen, dan komen ze wel.”

Reuring
Berg is ook actief lid van de vorig jaar op-
gerichte ondernemersvereniging van het
bedrijventerrein. “We zijn momenteel in
overleg met de gemeente over het
bestemmingsplan. Dat is al 50 jaar oud,
dus echt aan herziening toe.”
Naast zijn werk en zijn inzet voor de win-
keliersvereniging is hij actief in de ge-
meentelijke politiek. “Ik ben me aan het
inwerken bij de Ouderenpartij. De voorzit-
ter daarvan vroeg me, hij is een vaste klant
hier aan de kraam. Hij wilde me op de lijst
zetten, maar mijn vrouw vond dat nog te
vroeg. Na de verkiezingen gingen ze van
twee naar vijf zetels, dus maar goed dat ik
dat niet heb gedaan, anders zat ik nu in de
raad. Ik schuif wel aan bij ieder overleg van
de partij en doe voorbereidend werk. Dat
bevalt me goed, misschien houd ik het
daar wel bij. Ik vind het belangrijk om be-
trokken te zijn bij wat er hier gebeurt. Er is
hier in Zandvoort weinig interesse vanuit
ondernemers, dat is heel jammer. Als je al-
lemaal klaagt dat de omzet terugloopt
doordat er nu overal koopzondagen zijn,
moet je er ook iets aan doen. In de winter
is het voor de onder nemers hier ontzet-
tend moeilijk om de rekeningen te betalen.
Dus moet er meer reuring komen en meer
jaarrond activiteiten. Hopelijk trekt dat

extra dagtoerisme in de wintermaanden.
Daar moeten we ons als ondernemers voor
inzetten en over meedenken.

Meer rust
Aan de boulevard van Zandvoort staan
maar liefst negen viskramen. Vroeger
waren we concurrenten, nu zijn het mijn
collega’s. We hebben ook samen het
haringhaprecord georganiseerd. De onder-
linge relatie is daardoor verbeterd.”
En zijn toekomstplannen? “Vijftig worden!
En gezond blijven en op den duur iets
minder werken. Mijn ouders zijn niet oud
geworden, mijn vader overleed toen hij
47 was, mijn moeder werd ook slechts 49.
Misschien dat ik daarom zoveel wil doen
voor mijn vijftigste. Dat zit wel in mijn
achterhoofd. Als ik eerst maar vijftig ben..
misschien ga ik dan gas terugnemen. Toen
ik zelf 47 werd, heb ik samen met mijn
tweelingbroer een groot feest gegeven.
Mijn broer is net zo gek, die werkt ook
zeven dagen per week in de vis. Maar het
tempo waarin we nu leven is op den duur
niet vol te houden. We hebben heel veel
plezier in het werk, maar ooit moet er iets
meer rust komen. En het zou mooi zijn als
een van mijn kinderen in de zaak komt.
Nu zouden ze het allebei willen, maar je
weet nooit hoe lang dat duurt.” l

De haringstrippenkaart.

36-37-38-39_visverhaal.indd 39 21-10-15 13:32