Pagina 17 van: Marktvisie nr.9

MARKTVISIE 17

In hun gezellige woonhuis in Den Burg, ‘de hoofdstad’ van Texel, vertellen Ben
Haak en Liz Gedikink – getrouwd, maar
beiden gebruiken ze hun eigen achter-
naam – over hun nog relatief jonge avon-
tuur op de markt, dat pas 13 jaar geleden
begon. “Goede vrienden van ons, Hannie
en Gerard Bouwman uit Utrecht, zijn echte
marktkooplieden. Gerard overtuigde ons
op de markt te gaan staan. Wij runden een
buurthuis, maar wilden wel eens wat an-
ders. Ik was gelijk overtuigd, maar Ben
moest even wennen aan het idee. Hij is de
bedachtzame van ons twee. Uiteindelijk
ging hij toch om. Gerard wist wel hoe hij
iets moest verkopen, haha”, vertelt Gedi-
kink. “Het was een behoorlijk impulsieve
beslissing, maar we zijn inmiddels dertien
jaar verder en we hebben er nog geen mo-
ment spijt van gehad”, stelt Haak.

Vliegende start
‘Welk product gaan we verkopen?’, was de
eerste vraag die het echtpaar moest beant-
woorden. “Ik heb even aan olijven ge-
dacht”, vertelt Haak. “Maar we konden een
partij portemonnees en tassen voordelig
overnemen. Daar heb ik toch wat meer
feeling mee. Het betekende een vliegende
start voor ons nieuwe bedrijfje.”

De locatie kiezen was niet moeilijk. Het
grootste Waddeneiland van Nederland is
vanaf pakweg de mei-vakantie tot en met
einde zomer, een van de beste locaties om
als marktkoopman waren te verkopen aan
de bezoekers. “Mensen komen naar dit ei-
land voor vakantie. Ze zijn ontspannen,
hebben geld gespaard om wat uit te geven
en hebben hun portemonnee vaak nodig”,
beschrijft Gedikink, die erbij vertelt dat ze
op de markt wel de helft van de tijd Duits
moeten spreken.
De keuze voor het concurrentiegevoelige
product leer, is nooit een probleem ge-
weest. “Hier op Texel zit ook Tess met le-
derwaren. We zien haar liever als collega
dan als concurrent. We staan samen met
elkaar op de markt en gunnen elkaar een
goede omzet. We gaan ook zeer vriend-
schappelijk met elkaar om. Leuke men-
sen”, stelt Haak. “We hebben een tijdje
vooral ingezet op hele exclusieve tassen.
Daarvan zijn we teruggekomen, want de
meeste mensen gaan toch voor een stan-
daardtas. Een klein deel wil iets heel an-
ders. Daar hebben we nog een aantal van.”
Een ander segment waarin Texel Tassen

succesvol is, is de horecaportemonnee.
“We gaan geregeld op bezoek bij de
Texelse ondernemers. Er zitten hier nogal
wat horecagelegenheden.”

Toekomst van de markt
Haak hoort en ziet veel scepsis over de
markt en de toekomst, al is dat op Texel
iets minder aan de orde dan op het vaste-
land. “Maar ook hier heb je koopmannen
die verliefd zijn op hun telefoon. En ook
wij horen inderdaad ‘dat het vroeger alle-
maal beter was’. Om dat te concluderen,
lopen wij nog niet lang genoeg mee. Wij
houden het liever simpel: als we er een
goede boterham mee kunnen verdienen –
zoals wij doen – waarom zou je dan meer
willen?”, aldus Gedikink, die iets minder
vaak op de markt te vinden is dan haar
man. “Ik heb in principe al de pensioenge-
rechtigde leeftijd (zie kader, red.). Ik denk
nog wel mee over de inkoop, maar meestal
laat ik het werk aan Ben over.”

Hij denkt op zijn beurt nog wel na over de
toekomst van zijn handel. “Elektronisch
betalen wordt steeds belangrijker. Dat be-
tekent dat de portemonnee aan terrein
verliest, of een andere functie krijgt. Te-

genwoordig heb je al meer cardprotectors.
Als de trend doorzet, dan wordt betalen
met de telefoon belangrijk. Over dat soort
dingen moet ik toch nadenken.” Het houdt
hem ‘scherp’, vertelt hij. “Het maakt mijn
werk nog leuker.”

Is er dan niets dat niet leuk is aan het wer-
ken op de markt? Een stilte valt. Hij kan
niks bedenken. “Kou? Kun je je op kleden.
Regen? Het regent in Nederland helemaal
niet zo vaak als iedereen denkt”, besluit
Haak. l

IntervIew

Leeftijdsverschil: geen probleem
Ben Haak is 58, Liz Gedikink 69. Het leeftijdsverschil tussen het echtpaar is dus 11
jaar, al is dat amper te zien. “Ben houdt me jong”, grapt ze. De twee kennen elkaar
al 38 jaar. “Ik was 19, Liz 30”, blikt Haak terug. “Ik wist het gelijk.” Gedikink geloofde
er aanvankelijk minder in. De directe omgeving dacht helemaal: dat loopt wel los.
“Twee goede vrienden van Ben zeiden: als jullie trouwen, dan zijn wij de bruids-
meisjes.” Vijf jaar later, in 1985, trouwden de geliefden. De twee vrienden hielden
hun woord. Gedikink maakte zelf de jurken. Een van de mannen is langer dan twee
meter. “Een hilarisch gezicht om hem in een bruidsjurken te zien.”

Meestal staat Ben Haak alleen in de kraam. Officieel is Liz Gedikink al met pensioen.

Ben Haak buigt zich over zijn ruime assortiment

aan portemonnees.

16-17_texeltassen.indd 17 21-08-19 14:42