Pagina 9 van: Marktvisie September – 9 2018

MARKTVISIE 9

De achteruitrijcamera is er puur voor de veilig-

heid.

fraaie werkbank, meer dan genoeg koel-
ruimte en een fraaie belettering. In het pla-
fond is volop licht aanwezig met twaalf
Bäro spotjes en de rest ledverlichting. “Vroe-
ger was het allemaal tl, maar dat is al lang
niet meer. De verlichting is tegenwoordig
veel sfeervoller.” Uiteraard moest Verdon-
schot ook een nieuw kassa- en weegsys-
teem aanschaffen, wat er uiteindelijk één
van het merk Weda werd. In principe staan
vader en zoon Verdonschot altijd met zijn
tweeën in de wagen. “Al komt het weleens
voor dat iemand ons komt helpen.”

Achteruitrijcamera
Verdonschot koos bewust niet voor een tv-
scherm in het nieuwe vispaleis. “Ik zag er

niet de meerwaarde van in. “In het begin is
het misschien wel mooi, maar je moet het
ook mooi houden.” De wagen is daarente-
gen wel uitgerust met een achteruitrij-
camera. “Niet omdat we niet achteruit
kunnen rijden, maar puur voor de veilig-
heid. Je moet er toch niet aan denken dat
er een kind achter langs loopt, terwijl je
achteruit rijdt.”

Verdonschot is verder uitermate tevreden
over de drie koelmotoren in de wagen.
“Toen we net begonnen, was dat in een
week waarin de temperatuur buiten een
keer 32 graden Celsius was. Met die koe-
ling hielden we de vis mooi op 1,7 graden
Celsius. We hebben een ruime koeling,

waardoor we veel kunnen meenemen en
opslaan, zodat het ook niet in de weg
staat. We kunnen de kant-en-klaar- en
de versproducten mooi gescheiden van
elkaar meenemen.” Die kant-en-klaar-
producten worden steeds belangrijker,
vertelt Verdonschot. “De mensen komen
tegenwoordig om 17.30 uur thuis en
willen om 18.00 uur weer de deur uit zijn.
Naar de sportschool of naar vrienden.
Groenten schoonmaken of aardappels
koken, is er niet meer bij. Ze willen nog
een zalm of een kabeljauw bakken, maar
voor de rest willen ze zo min mogelijk in
de keuken staan. Het moet allemaal vlug.
Gelukkig hebben wij daar een mooi aan-
bod voor.” l

Profvoetballer
Karel Verdonschot kwam op zijn 21ste in het bedrijf terecht en dat was op dat mo-
ment eigenlijk niet de bedoeling. Of liever gezegd: helemaal niet. “Ik wilde profvoet-
baller worden. Ik speelde bij Eindhoven toen mijn vader een zwaar hartinfarct
kreeg. Dat was de aanleiding dat ik voor de vissector koos. Het was ook een heel
andere tijd, nog voor die van het Bosman-arrest”, relativeert Verdonschot. “Na die
tijd gingen profvoetballers namelijk het grote geld verdienen. In mijn tijd bleef het
bij 10.000 gulden op jaarbasis. En ik vond mezelf niet zo goed dat ik uiteindelijk van
het voetbal zou kunnen leven.”

06-07-08-09_blingbling.indd 9 20-08-18 12:29