De Udense weekmarkt. Wie vatbaar is voor verkooppraatjes en eigenlijk niets wil kopen, kan op kermismaandag de standwerkers beter mijden.
Daar brengen standwerkers jaarlijks allerlei spullen aan de man bij het standwerkersconcours. Messenslijpers die alles slijpen, douchekoppen die – heel toepasselijk – regenbuien nabootsen, tassen vol met snoep en vlekkenzeep uit grootmoeders tijd, die in tegenstelling tot wat de naam zegt geen vlekken maakt, maar volgens standwerkster Lydia van de Ruit, zo’n beetje elke denkbare vlek verwijdert. “Bloedvlekken, inktvlekken en zelfs jodiumvlekken”, roept ze met onvervalst Rotterdams accent richting de tientallen toehoorders. Om haar verhaal kracht bij te zetten, maakt ze een immense jodiumvlek op haar witte regenjas.
Met open mond kijkt het verzamelde huisvrouwengilde toe hoe de vlek als sneeuw voor de zon verdwijnt. “Ja, dan moet je echt even naar adem happen als je dat ziet”, zegt De Ruit heel gevat. Als dan ook nog blijkt dat je met de zeep gordijnen en zelfs bekleding van de auto kunt schoonmaken, is het publiek om. Gretig vinden doosjes zeep aftrek.